Sunucu Sanallaştırma

Fiziksel sunucu, bilgi işlem, bellek, depolama ve ağ arabirimi bileşenlerini içeren bir veri merkezi donanımı parçasıdır. Bu sunucular şirket içinde dağıtılır ve blade, raf ve kule gibi birden çok form faktörüne sahiptir.

Sanallaştırma, fiziksel bir sunucunun özelliklerini alır ve bunları birden çok sanal varlığa soyutlar. Yazılım tabanlı bir soyutlama katmanı kullanarak fiziksel altyapının işlevini ve performansını öykünür.

Geleneksel bir fiziksel sunucuda (bazen tek bir müşteriye ayrıldığında yalın donanım sunucu olarak anılır) tüm bileşenler tek bir donanım parçasına bağlıdır ve genellikle verimsiz bir şekilde kullanılır. Birçok kuruluş, gerçekte kullandıklarından daha fazla sunucu alanına sahiptir ve bu sistemlerdeki çok az iş yükü, bir işlemcinin tüm kapasitesini ve verimini kullanır.

Sanallaştırma, belirli bir donanım parçasına doğrudan bağlı olmadıkları için bireysel iş yüklerinin ve görevlerin daha verimli çalışmasını mümkün kılar. Sanal sunucular hala var olmak için donanıma ihtiyaç duyar, ancak kullanılabilirlik/kapasite çok daha esnektir ve genellikle donanım sınırlamaları yerine kuruluşun ihtiyaçları tarafından tanımlanır.

Veri merkezi sanallaştırması, tamamen sanallaştırılmış bir ekosistem oluşturmak için tüm sunucular soyutlandığında gerçekleşir. Bu, kuruluşların uygulama iş yüklerini temeldeki fiziksel sunucu donanımından tamamen bağımsız bir sunucu varlıkları kümesinde çalıştırmasını sağlar. Sağlıklı bir sanallaştırılmış altyapı, çalışan iş yüklerinin işlemci kullanımını ve güvenilirliğini en üst düzeye çıkarır.

3 Tür Sunucu Sanallaştırma Yaklaşımı

Yüksek düzeyde, tüm sanallaştırma teknolojileri aynı amaca ulaşmayı amaçlar: kaynakları bölerek ve daha çevik bir şekilde sağlanmasını sağlayarak fiziksel sunucu kullanılabilirliğini optimize etmek. Sanallaştırmaya özel yaklaşım, sanallaştırmayı hedefleyen kuruluşun gereksinimlerine ve sınırlamalarına bağlıdır.

• Tam sanallaştırma, farklı işletim sistemleriyle çalışmak üzere değiştirilmesi gerekmeyen tamamen özerk VM’ler oluşturmak ve sürdürmek için bir hiper yöneticiden yararlanır. Bu, yazılım destekli bir yaklaşımla yapılabilir, ancak Intel ve AMD’nin 2000’lerin ortalarında yeni x86 CPU genişletmeleri oluşturmasından bu yana donanım destekli tam sanallaştırma baskın yaklaşım haline geldi. Microsoft Hyper-V, Oracle VM VirtualBox ve VMware vSphere, önde gelen tam sanallaştırma ürünleri arasındadır.
• Para sanallaştırma, hiper yönetici ve işletim sistemleri arasında hiper çağrılar göndermek için bir uygulama programlama arabirimi (API) kullanır. Bu, her VM’nin kaynakları paylaşmak için birbirleriyle iletişim kurabileceği ve farkında olduğu anlamına gelir. Bazen basitçe PV olarak adlandırılan paravirtualization, donanım destekli sanallaştırma desteğine sahip olmayan sistem mimarilerinde çalışabilir. Tam sanallaştırmayı etkinleştiren çoğu ürün aynı zamanda paravirtualizasyonu da etkinleştirir.
• İşletim sistemi düzeyinde sanallaştırma, hiper yönetici olmadan gerçekleşir. Bunun yerine, fiziksel sunucunun işletim sistemi, kapsayıcı adı verilen birden çok kullanıcı ortamı oluşturmak için bir hiper yönetici gibi davranan bir sanallaştırma yeteneği içerir. Oracle Solaris, en önde gelen işletim sistemi düzeyinde sanallaştırma ürünlerinden biridir.

Sunucu Sanallaştırma Yazılımları Nelerdir?

Sunucu sanallaştırması dünya çapındaki veri merkezlerinde büyümeye devam ederken, birçok yazılım satıcısı sanallaştırma pazarında devler haline geldi. Bu sanallaştırma yazılımları şunlardır:

1. Vmware
2. Hyper-V (microsoft)
3. Red Hat Virtualization
4. Oracle VM VirtualBox
5. Citrix Hypervisor
6. Proxmox VE
7. IBM PowerVM
8. Virtuozzo